31 marca 2021 r. Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podjęło

STANOWISKO  Nr 44/21/P-VIII

PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ

z dnia 31 marca 2021 r.

w sprawie regulacji wynagrodzeń w ochronie zdrowia przyjętej przez Zespół Trójstronny przy Ministerstwie Zdrowia

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej krytycznie odnosi się do wyników prac Zespołu Trójstronnego przy Ministerstwie Zdrowia w sprawie wynagrodzeń i uznaje, że obecne propozycje Zespołu są nie do zaakceptowania przez środowisko lekarskie.  

Nie zgadzamy się, by decyzje dotyczące ustawowo gwarantowanych wynagrodzeń dla lekarzy podejmowane były bez głosu samorządu reprezentującego lekarzy. Żądamy zmiany formuły prowadzonych rozmów i urealnienia składanych deklaracji. Taki rodzaj „umowy społecznej” w ochronie zdrowia, z pominięciem lekarzy, jest tylko zarzewiem kolejnych konfliktów, może doprowadzić do protestów i nie daje żadnej podstawy do akceptacji przez kluczową w systemie opieki zdrowotnej grupę zawodową.

Naszą rolą jest walka i oddanie dla życia i zdrowia pacjentów. Nie powinno być tak, że w tak odpowiedzialnej i kluczowej roli dla całego społeczeństwa i gospodarki musimy jeszcze walczyć o godziwe i zapewniające ciągłość funkcjonowania systemu opieki zdrowotnej wynagrodzenia. Biorąc pod uwagę, że współczynnik inflacji za rok 2020 wynosił około 3,4% a wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę w roku 2021 wyniósł 7,7%, to proponowana podwyżka dla lekarza specjalisty wynosząca jedynie 0,29% doskonale oddaje jak krzywdząco zostało potraktowane środowisko lekarskie w rozmowach Zespołu Trójstronnego. Mamy wrażenie, że w pracach Zespołu Trójstronnego zapomniano, że system opieki zdrowotnej opiera się przede wszystkim na pracy lekarzy, lekarzy dentystów i innych zawodów medycznych, bo to my głównie służymy pomocą naszym pacjentom, a pozostała część systemu stanowi pomoc w realizacji naszej profesjonalnej opieki nad pacjentami. 

Brak jasno zakreślonej perspektywy wzrostu wynagrodzeń w ochronie zdrowia prowadzi niestety do dalszej zapaści publicznej opieki zdrowotnej w Polsce, skłania lekarzy do przechodzenia do sektora usług komercyjnych lub do emigracji zarobkowej do innych krajów Unii Europejskiej i zagraża bezpieczeństwu zdrowotnemu pacjentów. 

W ustaleniach końcowych Zespołu Trójstronnego pominięto także kluczową kwestię koniecznego wzrostu nakładów publicznych na ochronę zdrowia do poziomu co najmniej 7% PKB. Systematyczne i skokowe zwiększanie nakładów publicznych na ochronę zdrowia jest jedynym krokiem do uzdrowienia sytuacji w opiece zdrowotnej w Polsce i powinno być przez wszystkich interesariuszy traktowane jako wstęp do reformy całego systemu ochrony zdrowia.