2 CZE 2023
100 lat NRL: Dla dobra pacjenta, którego nie da się oddzielić od warunków pracy lekarza.
WIĘCEJ
2 CZE 2023
WIĘCEJ
1 CZE 2023
WIĘCEJ
1 CZE 2023
WIĘCEJ
27 MAJ 2023
WIĘCEJ
4 stycznia 2022 r. Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej podjęło:
STANOWISKO Nr 2/22/P-VIII
PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ
z dnia 4 stycznia 2022 r.
w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, po zapoznaniu się z projektem ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, przekazanym przy piśmie Pana Macieja Miłkowskiego Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Zdrowia z dnia 30 grudnia 2021 r., znak: PLPR.0210.19.2021.KR, zgłasza następujące uwagi do tego projektu.
Na wstępie należy jednoznacznie negatywnie ocenić wyznaczenie niezwykle krótkiego terminu zgłaszania uwag do obszernego i skomplikowanego, bo odnoszącego się do wielu zagadnień, uregulowanych w wielu różnych aktach prawnych projektu. Wyznaczenie 3 dni roboczych na analizę i przedstawienie uwag do takiego projektu, w okresie obejmującym Sylwestra jest działaniem nielicującym z powagą, znaczeniem i zakresem spraw poddanych regulacji w opiniowanym projekcie. Takie postępowanie stoi w sprzeczności z istotą konsultacji publicznych będących jednym z najważniejszych procesów w zakresie stanowienia prawa i zagwarantowania jego wysokiej jakości.
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej pozytywnie ocenia kierunek projektowanych zmian ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty odnoszących się do uproszczonego trybu przyznawania warunkowego prawa wykonywania zawodu. Przewidziana w art. 4 projektu zmiana nr 6 przewiduje dodanie nowych wymogów przyznania warunkowego prawa wykonywania zawodu: przedstawienia promesy zatrudnienia od przyszłego pracodawcy będącego tzw. szpitalem covidowym oraz znajomości języka polskiego. Samorząd lekarski już w trakcie prac legislacyjnych w 2020 r. podnosił jak istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa pacjentów jest zapewnienie, aby lekarz udzielający świadczeń zdrowotnych w Polsce, nawet w czasach pandemii i w podmiotach dedykowanych do opieki nad pacjentami covidowymi, znał język polski w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu. Przedmiotową zmianę należy zatem ocenić pozytywnie z zastrzeżeniem, że refleksja Ministra Zdrowia w tym zakresie jest o rok spóźniona i materializuje się w sytuacji, gdy od roku wydawane były przez niego decyzje o zgodzie na wykonywanie zawody lekarza i lekarza dentysty osobom, których znajomość języka polskiego nie była w żaden sposób weryfikowana. Niezależnie od powyższego, regulacje dotyczące obydwu uproszczonych trybów przyznawania prawa wykonywania zawodu pozostają niedoskonałe. Niezbędnym i spójnym z przyjętym w projekcie założeniem o potrzebie znajomości języka polskiego przez osoby mające uzyskać prawo wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty w ramach uproszczonych trybów jest:
„1) wykazuje znajomość języka polskiego wystarczającą do wykonywania powierzonego jej zakresu czynności zawodowych – warunek uznaje się za spełniony na podstawie złożonego oświadczenia, z zastrzeżeniem przepisu ust. 20a;” oraz
„20a. Minister właściwy do spraw zdrowia, przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 2b lub ust. 9, oraz okręgowa rada lekarska przed podjęciem uchwały, o której mowa w ust. 2e lub ust. 13, a także po przyznaniu prawa wykonywania zawodu na podstawie tych przepisów:
Znajomość języka polskiego przez osobę wykonującą zawód lekarza lub lekarza dentysty na podstawie przepisów art. 7 ust. 2a-22 jest warunkiem bezpieczeństwa pacjentów. Potwierdzeniem takiego poglądu wyrażanego obecnie również przez Ministra Zdrowia jest uzasadnienie projektu ustawy. Z powyższych względów należy zapewnić organom wydającym decyzje, które mają prowadzić do umożliwienia wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty w Polsce, możliwości weryfikacji prawdziwości składanego w zakresie znajomości języka polskiego oświadczenia. Oczywistym jest, że przesłanką wydania decyzji ministra właściwego do spraw zdrowia oraz uchwały okręgowej rady lekarskiej jest znajomość języka polskiego, a nie złożenie w tym zakresie oświadczenia. Przewidziany w art. 7 ust. 2a pkt 1 wymóg przedstawienia oświadczenia w zakresie znajomości języka jest jedynie wskazanym przez ustawodawcę środkiem dowodowym na potwierdzenie znajomości języka polskiego. Z powyższych względów należy zmodyfikować treść art. 7 ust. 2a pkt 1 w sposób jednoznaczny określając co w odniesieniu do znajomości języka polskiego jest wymogiem do przyznania prawa wykonywania zawodu, a co jedynie dowodem spełnienia tego wymogu. W przypadku jednak, gdy dowód ten wzbudzi wątpliwości co do jego zgodności z prawdą, organ przed wydaniem decyzji administracyjnej winien mieć wyrażoną wprost w przepisach ustawy możliwość weryfikacji spełniania warunku znajomości języka polskiego. Wskazać należy przy tym, że proponowany powyżej przepis wzorowany jest na rozwiązaniu przyjętym w rządowym projekcie ustawy zmianie ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, gdzie możliwość weryfikacji znajomości języka polskiego jest przewidziana dla innych zawodów, w szczególności dla zawodów medycznych.
W odniesieniu do przewidzianego w art. 4 zmiana nr 11 uwzględnienia w wysokości środków przekazywanych na finansowanie rezydentur składek na Fundusz Solidarnościowy Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej wskazuje, że w wysokości tych środków powinny zostać uwzględnione również koszty:
Uwagi szczegółowe dotyczące pozostałych zmian przewidzianych w projekcie:
Dodane: 2022-01-04, przez: Alicja