Mediacje w izbach lekarskich
Mediacja w izbie lekarskiej to zorganizowane postępowanie o dobrowolnym charakterze, w którym strony próbują same osiągnąć porozumienie w celu rozwiązania sporu, korzystając z pomocy mediatora izby lekarskiej.
Mediacja jest postępowaniem dobrowolnym, co oznacza, że strony mogą, ale nie muszą się na nią zgodzić. Nie można wywierać na stronach żadnej presji ani jakichkolwiek form nacisku. Strony wyrażają zgodę zarówno na sam udział w mediacji, jak i na osobę mediatora. Co więcej, na każdym etapie mediacji strony mogą odmówić dalszego udziału w mediacji bez podawania przyczyn. Zasada dobrowolności przejawia się także w wyrażeniu zgody na zawarcie ugody o określonej treści.
Mediacja jest postępowaniem poufnym. Oznacza to, że wszystkie sprawy i informacje przekazane podczas spotkania mediacyjnego objęte są tajemnicą. Mediator nie może zostać przesłuchany w charakterze świadka, co do faktów o których dowiedział się od pokrzywdzonego lub obwinionego prowadząc mediację. Mediator jest zobowiązany zachować w tajemnicy wszystkie fakty, o których dowiedział się w związku z prowadzeniem mediacji. Z przebiegu mediacji sporządza się sprawozdanie, które zgodnie z przepisem art. 113 ust. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich stanowi załącznik do akt sprawy – zgodnie z zasadą poufności w takim sprawozdaniu wskazuje się podstawowe informacje: kiedy, jakie były strony mediacji, i czy doszło do zawarcia ugody, czy też nie.
Podstawowymi zasadami mediacji są także bezstronność i neutralność, które odnoszą się także do mediatora izby lekarskiej. Powinien on zachować bezstronność przy prowadzeniu mediacji i jednocześnie jest zobowiązany do wyjawienia stronom wszystkich okoliczności, które mogłyby wzbudzić wątpliwości co do jego bezstronności. Mediator izby lekarskiej pozostaje neutralny wobec przedmiotu sporu, nie narzuca stronom własnych rozwiązań, nawet gdy według niego byłyby one najkorzystniejsze dla stron.
Mediatorem Naczelnej Izby Lekarskiej jest dr n. med. Marzenna Plucińska.