Rzecz będzie o dość "młodym" przepisie i dość szczególnym, gdyż wchodzącym w to, co zwykliśmy nazywać rynkową wyceną pracy, jak i rzutującym nierzadko na rentowność działalności leczniczej.

Mowa bowiem o ustawie o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych.

Coraz częściej podnoszone są głosy, że z jednej strony władze publiczne stawiają wymogi co do minimalnego wynagrodzenia a z drugiej nie przejmują się niską wyceną kontraktowanych świadczeń.

W pierwszym artykule tej ustawy znajduje się dość precyzyjna definicja, jakiego rodzaju placówek opieki zdrowotnej ustawa ta nie dotyczy. Nie dotyczy mianowicie praktyk zawodowych (lekarskich, pielęgniarskich). Trudno dociec dlaczego. Daje się ostatnio zaobserwować trend marginalizowania znaczenia praktyk lekarskich. Można się domyślać jedynie, że zjawisko nie zauważania praktyk lekarskich wiąże się z ich małym udziałem w strukturze wydatków na świadczenia zdrowotne finansowane ze środków publicznych. Tymczasem praktyki lekarskie mogą zatrudniać zarówno lekarzy (w szczególnych , wymienionych w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty przypadkach), jak i pielęgniarki asystentki i techników z rozmaitych dziedzin

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 czerwca 2019 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych

Ustawa reguluje ustalanie minimalnych wynagrodzeń dla pracowników wykonujących zawody medyczne oraz niebędących osobami wykonującymi zawody medyczne pracowników działalności podstawowej, którą do kategorię osób ustawa definiuje następująco:

pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny - osoba zatrudniona w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, inna niż pracownik wykonujący zawód medyczny, która wykonuje pracę pozostającą w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w komórkach organizacyjnych zakładu leczniczego, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, zatrudniona na stanowisku działalności podstawowej określonym w części pierwszej załącznika do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 50 ust. 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej lub stanowisku analogicznym.

W tym momencie musimy sięgać do wspomnianego wyżej rozporządzenia wydanego na podstawie artykułu 50 ust.5 ustawy o działalności leczniczej. Jest to rozp. regulujące kwalifikacje osób zatrudnionych w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcą. Mająca zastosowanie dla definicji pracownika działalności podstawowej tabela  ma na koniec 2019 r. następujące brzmienie:

TABELA

 

Dodane: 2019-01-01, przez: Administrator

  • wyślij znajomemu

  • Zapisz stronę
  • Wydrukuj