Stanowisko podjęte przez PNRL w dniu 19 grudnia 2019 r

• uzupełniające STANOWISKO w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania

STANOWISKO Nr 126/19/P-VIII

PREZYDIUM NACZELNEJ RADY LEKARSKIEJ

z dnia 19 grudnia 2019 r.

uzupełniające stanowisko w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej, uzupełniając argumentację zawartą w stanowisku nr 105/19/P-VIII z dnia 4 listopada 2019 r. w sprawie projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania dotyczącym projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie rodzajów, o którym powiadomił Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Janusz Cieszyński pismem z dnia 11 października 2019 r. znak: EZP.0212.15.2019.EW, ponownie wskazuje, że konieczne jest aby w § 1 ust. 6 rozporządzenia został dodany punkt 8 wskazujący, że system teleinformatyczny, w którym jest prowadzona dokumentacja medyczna, musi zapewniać „funkcjonalność eksportu całości danych w formatach, o których mowa w pkt 6 umożliwiającego odtworzenie ich w innym systemie teleinformatycznym.”

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej w stanowisku z dnia 4 listopada 2019 r. domagało się niezwłocznej odpowiedzi Ministra Zdrowia w zakresie tego postulatu. Do chwili obecnej taka jednoznaczna odpowiedź Ministra Zdrowia nie wpłynęła, co czyni koniecznym ponowne odniesienie się do tej ważnej kwestii.

W uzupełnieniu podjętego w dniu 4 listopada 2019 r. stanowiska Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej przedstawia dodatkową argumentację dotyczącą niedopuszczalnego usunięcia z projektu rozporządzenia zapisu określającego jako wymóg dla systemów teleinformatycznych, w których prowadzona jest dokumentacja medyczna, wymogu eksportu całości danych o leczeniu pacjentów. Prezydium zwraca uwagę na skutki płynące z przepisu artykułu 30a ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, który przewiduje przekazanie wskazanym tam podmiotom dokumentacji medycznej w razie zaprzestania wykonywania działalności leczniczej przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych. Problem wynikający z konieczności stosowania tego przepisu obecnie nie jest zauważany, gdyż likwidacji nie ulega znacząca liczba podmiotów, które prowadzą od dłuższego czasu dokumentację medyczną w formie elektronicznej. Jednakże, w przypadku konieczności przekazania takiej dokumentacji podmiotowi wskazanemu w ustawie (podmiot przejmujący zadania podmiotu likwidowanego lub podmiot trudniący się profesjonalną archiwizacja danych) nie sposób wyobrazić sobie archiwizacji z możliwością wydawania z niej pacjentom lub uprawnionym organom odpisów przez 20 lat bez uprzedniej możliwości eksportu tych danych, najlepiej do jakiegoś zunifikowanego formatu.

Zdaniem Prezydium jest to argument rozstrzygający o konieczności zagwarantowania takiej funkcjonalności. W przeciwnym razie wystąpi poważne ryzyko uszczuplenia praw pacjentów likwidowanych podmiotów do dokumentacji medycznej, a problem ten będzie się nasilał w czasie.