Komentarz
Artykuł dotyczy zachowań lekarzy pełniących różnego rodzaju funkcje w instytucjach państwowych, samorządowych lub prywatnych. Zwraca on uwagę na możliwość wystąpienia konfliktów między obowiązkami wynikającymi z pełnionej funkcji a powinnościami etyki lekarskiej, uznając nadrzędność tych ostatnich.
Lekarzy posiadających Prawo Wykonywania Zawodu obowiązują przepisy KEL. Nie mogą w swej pracy sprzeniewierzać się jego postanowieniom, a za ich nieprzestrzeganie podlegają odpowiedzialności zawodowej. Pracę winni wykonywać rzetelnie, ale zawsze muszą pamiętać, że są lekarzami. Dotyczy to także lekarzy pełniących funkcje biegłego czy lekarza sądowego, którzy nie podlegają żadnym poleceniom pracowniczym co do treści wydawanych opinii.
Pracownik zobowiązany jest stosować się do poleceń przełożonych. Jeśli jednak polecenie wymagałoby naruszenia przepisu KEL, odmowa jego wykonania nie może podlegać karze.
Pełnienie przez lekarzy obowiązków w ramach stanowisk takich jak posłowie, senatorowie, ministrowie, prezydenci miast etc., nie jest wykonywaniem zawodu lekarza. Lekarz, który przewiduje, że w związku z pełnieniem tych funkcji może postępować niezgodnie z zasadami KEL, powinien zrzec się PWZ ze wszystkimi tego konsekwencjami. Nie podlega wtedy odpowiedzialności zawodowej za nieprzestrzeganie KEL. Powinien jednak pamiętać, że ponowne ubieganie się o PWZ może spowodować ocenę jego zachowań w okresie zrzeczenia się uprawnień zawodowych.
